N'Gedicht! N'Gedicht!

                                                                   De Tiet

 

                             Hüüt hett de Tiet mol wedder Söben-Mielen-Stebel an.

Dat is gemeen; ik jaag ehr achterran

un kiek nich links nich rechts.

Ver rannt.

 

 

 

Güstern noch dor leeg se fuul an Strand,

dümpel anne Supermarktkass

traag un swor as Blie.

  Keem överhaupt nich inne Gang.

Ver trackt.

 

 

 

Doch in neegsten Momang, dor fangt se an to danzen.

Dreiht Pirouetten fedderlicht

un lannt blots kott. -

Drägt allns fort

  un schuuvt Minuten Stünn üm Stünn.

Ver flixt.